Τα σχέδιά τους δεν έμειναν στα χαρτιά,
τώρα μένει να εκπληρώσουμε και τις δικές μας υποσχέσεις…
Καμιά μας δεν πιάστηκε στον ύπνο την Πέμπτη το πρωί. Η περικύκλωση του σπιτιού μας από τις κατασταλτικές φιγούρες, που έβαλαν τις στολές τους, και υπηρέτησαν το καθήκον τους αξημέρωτα μετά τις γιορτινές μιζέριες των χριστουγέννων, δεν μας ξάφνιασε και τόσο. Η μεθόδευση της εκκένωσης της κατάληψης Τερμίτα κρατάει καλά εδώ και καιρό δίνοντας σε μας το χώρο να οξύνουμε τις αντιστάσεις και τις επιθυμίες μας.
Για το λύκο με το μανδύα προβάτου έχουμε μιλήσει εδώ και πολύ καιρό… Σίγουρα δεν είναι η μήνυση της πανεπιστήμιο θεσσαλίας Α.Ε. με εκτελεστή τις αστυνομικές αρχές της θεσσαλίας και η επιχείρηση εκκένωσης-κατεδάφισης απλά μια ακόμα απόδειξη αυτής μας της θέσης για το πανεπιστήμιο. Η μήνυση αυτή και η κατεδάφιση των κτιρίων, παρουσία μας και παρουσία των αλληλέγγυων που βρέθηκαν τριγύρω, είναι ακριβώς το ξεδιάλυμμα των ρόλων. Με παρατεταγμένα τα όπλα στα χέρια των μπάτσων-αστακών την πέμπτη 7:04 το πρωί, η εκκένωση έγινε ως μία “ήρεμη διαδικασία” (με γερανούς, κλούβες, δημοσιογράφους και ελικόπτερο) που επιτέλεσε πρόσχαρα τον ρόλο της ελληνικής αστυνομίας, των τοπικών μέσων, των κάθε λογής λαμόγιων, των αφεντικών και “ανώτερων” σε αυτό τον κόσμο. Νιώθοντας καλά με τις επιλογές τους προχώρησαν σε άμεση κατεδάφιση χαρίζοντας εικόνες γκρεμίσματος στα μάτσο, πολεμοχαρή, λαίμαργα για κέρδος βλέμματά τους.
Το καλοκαίρι που πέρασε, παλέψαμε όχι μόνο για τα ντουβάρια μας, αλλά και για τις σχέσεις μας. Σχέσεις που δομήθηκαν με κόπο και στεναχώρια, με φροντίδα και ενδυνάμωση και που δεν περιορίστηκαν στο βόλο, αλλά ενισχύθηκαν από τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη άλλων ομάδων, συνελεύσεων και συντροφισσών από άλλες πόλεις. Η κοινότητα μας συγκροτήθηκε στη βάση κοινών πολιτικών συμφωνιών ενάντια στην πατριαρχία, τον καπιταλισμό, το κράτος, το κεφάλαιο και την ελληνικότητα. Έτσι καταφέραμε να κρατήσουμε την κοινότητα μας ζωντανή στη δύσκολη συνθήκη της επικείμενης εκκένωσης.
Αυτό το κείμενο δεν αποτελεί τον επίλογο της Τερμίτας, αλλά την ανάγκη να εξωτερικεύσουμε τις προθέσεις μας για τις μέρες που έρχονται. Την προθέσή μας να εξαλείψουμε τις σχέσεις κυριαρχίας και εκμετάλλευσης σε κάθε τους μορφή, καθώς αυτή είναι ικανή να ταράζει συνεχώς τα σχέδια πειθάρχησης των ζωών μας. Ενώ οι μεθοδεύσεις και οι σχεδιασμοί τους αναπτύσσονται επιθετικά προς το μέρος μας και ο κεφαλαιοκρατικός και μη εξευγενισμός παρασέρνει ό,τι μας εκφράζει, τα βήματά μας θα παραμείνουν σταθερά κι ακλόνητα. Η αγάπη και η συντροφικότητα που μας διέπει θα ακονίζεται και θα απειλεί καθε υλικό και μη αποκλεισμό. Η θλίψη για ό,τι χάσαμε, οι ώρες αγωνίας και άγχους που βιώσαμε μόνο ανασταλτικά δεν λειτουργούν, αντίθετα μετουσιώνονται σε οργή καθιστώντας μας έτοιμες να ενορχηστρώσουμε τις νέες επιθέσεις μας.
Και κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα εδώ… Σε ένα σήμερα θλιβερό και επικίνδυνο, επικίνδυνο όσο οι κυρίαρχοι κατασκευαστές ιδεολογίας και οι χειροκροτητές τους, μονοδιάστατο και άκαμπτο όσο η κοινή γνώμη που επικαλείται νομιμότητες και νόρμες. Σε μια πραγματικότητα που οι επιταγές της πραγματώνονται με μπάτσους και δικαστικούς, σε έναν κόσμο που οι θεματοφύλακες των ιδεών τους προτάσσουν εκκενώσεις και εκδιωγμούς στον βωμό της αναπτύξης, της ανάπλασης και του κέρδους. Σ’ αυτό το σήμερα δεν θα κάτσουμε με τα χέρια σταυρωμένα.
Όσο για την κοινωνική πλειοψηφία που συνέναισε σιωπηλά σε όσα συνέβησαν, τα πράγματα είναι απλά. Ένα μεγάλο μέρος του φοιτητικού υποκειμένου ταυτίστηκε με τα συμφέροντα του πανεπιστημίου, και μια μεγάλη μερίδα της γειτονιάς τάχθηκε με τα συμφέροντα των αφεντικών-εξευγενιστών της περιοχής. Λέγεται αλλοτρίωση και κυρίαρχη ιδεολογία, και αυτοί την κατάπιαν με το κιλό. Μένει να λουστούν και τα αποτελέσματα της, τουλάχιστον όσοι από αυτούς δεν έχουν αστική καταγωγή, όταν οι σπουδές θα εντατικοποιούνται, όταν το πανεπιστήμιο θα αποστειρώνεται και θα διεξάγει τον πόλεμο στα σύνορα και το εσωτερικό αυτής της κωλοχώρας, και όταν τα ενοίκια της περιοχής θα κοστίζουν όσο η βίλλα του πρύτανη Πετράκου. Και τότε, να θυμηθούν τα φρικιά με τις παράξενες ιδέες και να χτυπήσουν το κεφάλι τους στον τοίχο. Όπως και να ‘χει, εμείς θα συνεχίζουμε να ταράζουμε την κοινωνική ειρήνη και να σας τα λέμε κατάμουτρα.
ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΣ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΤΕΜΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΣΑΣ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΤΗΣ ΛΕΡΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΕΡΜΙΤΑ
ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΜΥΝΗΣΕΩΝ ΤΟΥ Π.Θ.
